Casa Hogar San Jose
Door: Nori en Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina en Nori
10 Augustus 2006 | Mexico, Colima
Nu, de quiz is gesloten. Hier volgt de uitslag. Er zijn maar liefst VIER winnaars, maar we hebben besloten dat we dan maar vier corona-avonden houden. Dat vinden we niet erg. Daarnaast is er een speciale prijs, die wordt uitgegeven aan een speciale lezer.
Hier volgen de namen van de gelukkigen:
Laura-Jan Knegt, Fleur Jongepier, Maria Snoek en Menou Spauwen.
De speciale prijs (deze meneer mag óns trakteren op een avondje corona’s) gaat uit naar:
De Heer M. Nita.
Hieronder volgen de goede antwoorden:
1 Wat heeft Nori NIET gezegd?
A.“Sorry, dat aanrecht is goor, daar ga ik dus ècht niet op koken!”
B.“Zullen we gaan bungeejumpen?”
C.“Als ik m’n bikini maar aanhou, de rest boeit me niet.”
D.“Nee Nien, je bent niet dom. Je komt alleen dom over.”
GOEDE ANTWOORD: A. Nori is namelijk inderdaad niet zo netjes
2 Hoeveel knappe jongens heeft Nina al gezien?
A)0
B)2
C)7
D)Meer dan 10
GOEDE ANTWOORD: Het is B, maar ondertussen heeft ze toch nog wel wat exemplaren erbij geschoten.
3 Wie zit er aan de diarree?
A)Nori
B)Nina
C)Allebei
D)None of the above
GOEDE ANTWOORD: D. Ons afweersysteem is namelijk ijzersterk.
4 Welke uitspraak/uitspraken is/zijn waar?
1. Nina wordt zelfs zeeziek als ze alleen maar naar de golven kijkt.
2. Nina is gestopt met roken.
A) alleen 1
B) alleen 2
C) Allebei
D) Allebei niet
GOEDE ANTWOORD: C. 1: was een weggevertje. 2: geen weggevertje, maar die paar sigaretten die ze rookte per week weet Nina Nita toch achterwege te laten.
5 Wie eet èn drinkt het snelst?
A) Nori
B) Nina
C) precies gelijk
D) ligt eraan
GOEDE ANTWOORD: A. Nien kan er ook wel wat van, maar Noor is toch beduidend sneller.
6 Welke TWEE situaties hebben echt plaatsgevonden?
A) Nori zit `t zand uit haar bed te krabben, maar ze komt erachter dat het geen zin heeft omdat het aan haar benen plakt. Ze klaagt over dat het zo zweterig is en zit in haar string op het bed. De mensen lopen gewoon rond. Dat boeit haar niet.
B) Nina staat te zoenen met een Canadees, en van ellende steekt Nori maar een sigaret op.
C) Nori bestelt werkelijk ALLLES met pollo (kip): broodjes, tacos, tortillas, salade, tlayuda`s en zelfs pannenkoeken.
D) Op het strand moeten Nina en Nori de mannen van zich afslaan.
GOEDE ANTWOORDEN: A en C. Geen commentaar.
7 Nina en Nori hebben een tour geboekt en betaald. Wegens omstandigheden willen ze deze echter afgelasten. Nori is met de receptioniste in het Spaans aan het discussieren. De vrouw wil echter niet overgaan tot het retourneren van het geld. Wat gebeurt er nu?
A) Nori roept: “¡Tu puta!” en verspeelt daarmee alle kans die ze nog hadden.
B) Nina heeft tijdens de gehele discussie zitten broeden op een volzin in het Spaans, die ze er in 1 keer uitflapt. Met vereende krachten zorgen de meisjes er dan voor dat ze het geld terugkrijgen.
C) Nori merkt dat ze terrein verliest en wil bijna opgeven. Dan ziet ze het licht en spreekt zichzelf eens krachtig toe: “Kom op Noor, wees assertief!”. Ze raapt zichzelf bij elkaar, houdt voet bij stuk en krijgt het geld terug.
D) Nori en de receptioniste raken in een welles-nietesdiscussie die Nori dreigt te verliezen. Ontredderd draait ze zich om naar Nina en kreunt: “Wil jij alsjeblièft iets zeggen, in het Engels?” Nina zegt: “Listen, it`s not our fault you know”, waarbij ze de receptioniste indringend aankrijgt. Ze krijgt subiet en zonder nog èèn weerwoord het geld terug.
GOEDE ANTWOORD: D. De assertiviteitstraining is al geboekt ;)
8 Wat heeft Nina NIET gezegd?
A)\"Ik wil wel Spaans leren, maar ik kan geen actieve houding aannemen.\"
B)\"Noor, het is niet dat je een slecht mens bent, soms ben je gewoon heel erg bot.\"
C)\"Ik denk dat ik een hele goede moeder word.\"
D)\"Neh, ik wil geen Europese jongen.\"
GOEDE ANTWOORD: D. Natuurlijk.
-----------------------------------------------------------------------------------------
(Nina)
Ons verhaal is geëindigd in Morelia. Echter, een klein detail ben ik jullie toen vergeten te vertellen. Namelijk het feit dat ik mijn tasje met paspoort, pinpas, verzekeringsbewijs, rijbewijs etc was vergeten in Acapulco en dat ik erachter kwam toen we al in Morelia waren (ongeveer 1000 km verderop).
We hebben een enorme rit achter de rug van Acapulco naar Morelia, waarvoor we 9 uur in de bus gezeten hebben. We hebben eerste klas geboekt. De reis van Perto Escondido naar Acapulco was dat namelijk niet en dat was niet echt een succes. We zaten 9 uur in die bus. Het was er zo’n 40 graden, er was nauwelijks frisse lucht, we stopten amper om te eten of te plassen. Niet echt relaxt dus, dus we hebben besloten dat nooit meer te doen.
Eenmaal aangekomen in Morelia is alles volgens plan verlopen. We kunnen bijna niet geloven dat alles zo goed gaat.
We hoeven alleen nog een hostel te zoeken. We hebben er een gevonden in de lonely planet en wij gaan er van uit dat daar nog ruim plaats zal zijn. We komen aan bij het hostel en natuurlijk zit deze helemaal vol. De drie hostels daarna zitten ook vol. Daar staan we dan met onze zware tassen. Van ellende stappen we in een taxi, die ons naar een hostel wat verder weg brengt. Ook vol. Ik denk: dit kan nog wel even duren. De moed begint me langzaam in de schoenen te zakken. We spreken af dat zelfs 1 bed al goed is. Ondertussen rijden we nog steeds in de taxi. Opeens zie ik een hostel en roep ‘stop!’. Nori springt eruit en vraagt wanhopig aan de jongen van het hostel: ‘Heeft u nog een bed?’ De jongen kijkt haar verbaasd en niet helemaal begrijpend aan. Hij zegt: ‘Ja’. Noor: ‘Twee?’ - ‘Ja’. Noor rent weer terug naar de taxi om mij het verheugende nieuws te verkondigen. Het hostel is pas drie dagen open, heeft buiten ons geen klanten, is pico bello is orde en we worden bediend alsof we prinsessen zijn.
Uiteindelijk komt alles goed.
Maar dan, het moment supreme: Nori legt haar tasje met passen onder haar matras. Ik zie dat en roep ’Neeeeeee!’ Dit is het moment waarop ik tot de vreselijke ontdekking kom dat ik mijn tasje in Acapulco heb laten liggen, onder mijn matras. Ik denk: ‘O, wat ben ik toch een achterlijke’ en ‘Jezus, wat nu’. Noor denkt ongeveer hetzelfde.
We besluiten rustig na te denken om tot een oplossing te komen. Michel, de jongen van het hostel, helpt ons en zegt dat we het consulaat van Acapulco moeten contacteren. Zo gezegd zo gedaan. Na heel veel bellen met onverschillige en ontzettend domme Mexicanen en mailen met het consulaat hebben we alles geregeld en worden mijn passen opgestuurd naar het weeshuis in Colima.
29 juli 2006, Patzcuaro. Uitspraak van de dag
We zitten op een bootje. Naast Nori zit een jongetje de hele tijd te bewegen. Nori sist tegen Nina: ‘Okee jongetje, het is beter voor ons ALLEBEI als jij NU ophoudt met mij de hele tijd aan te stoten’.
29 juli 2006, Patzcuaro. 2e uitspraak van de dag
We zitten nog steeds op het bootje. Nina: ‘Okee jongens, het is voor ons ALLE VIER beter als jullie NU ophouden met naar ons te staren’.
30 juli 2006. We zitten op het station in Morelia en gaan naar het weeshuis in Colima.
Fact: Wij kunnen veel beter opvoeden dan alle Mexicaanse moeders. Wat zij namelijk doen is eerst slaan of aan de haren trekken, daarna troosten, daarna negeren en daarna weer slaan. Nee, dan wij. Wij weten precies hoe het moet. Consequent blijven: of de hele tijd slaan, of de hele tijd negeren.
Fact: Wij hebben opvoeding theoretisch helemaal onder controle. Zoals wij theoretisch wel meer onder controle hebben.
Nori zit gefascineerd naar haar flesje water te kijken. Ze zegt: ‘hallo’ en dat het toch een hele vreemde substantie is. Nina zegt ja inderdaad en dat de hele wereld ervan afhankelijk is. Twee minuten later zitten ze in zichzelf te knijpen, op zoek naar die 80% water.
31 juli 2006 dialoog van de dag
Nori: “Zeg, ken jij kinderliedjes?”
Nina: “Nee, ik HAAT kinderliedjes.”
Eerste week in het weeshuis: (Nori)
Op 1 augustus komen we om 4 uur ’s ochtends aan in Colima. We worden opgehaald door onze Nederlandse begeleider, Ferry en zijn Chileense vrouw Ana. Het zijn erg lieve mensen. We zijn heel moe en de eerste dag slapen we vooral. Deze eerste week zijn de meeste kinderen nog op vakantie, dus krijgen wij de tijd om de boel te verkennen en een beetje te wennen aan het klimaat (dat is echter nog steeds niet gelukt: wij houden namelijk niet zo van sauna’s). Er zijn drie jongens, die helemaal geen familie hebben waar ze bij terecht kunnen en die ook niet door pleeggezinnen zijn opgenomen. We besluiten om hen maar een beetje bezig te houden. Victor van 10 is een ontzettend lief ex-straatschoffie, Carlos een bijdehante maar sympathieke puber van 16 en Toño noemen wij ook wel ‘de schaduw’, omdat hij de gave heeft om zichzelf onzichtbaar te maken. Hij verdwijnt steeds in het niets (‘een beetje schuw’) en we hebben dus ook nog geen woord met hem gewisseld.
8 augustus 2006, Colima (Nina)
De meeste kinderen hebben nog ouders of in ieder geval familie waarbij ze terecht kunnen in de vakantie. Van de 90 kinderen zijn er maar drie die nergens naar toe kunnen. Dit had ik niet verwacht. Ik dacht dat ze allen zoals Carlos, Victor en Toño zouden zijn. Ik vraag me af wat erger is: of helemaal geen ouders, of wél ouders, maar ouders die je niet willen. Natuurlijk zijn er ook ouders die gewoon niet voor hun kinderen kùnnen zorgen. Vaak zijn dat alleenstaande ouders die veel moeten werken. Zij willen niet dat hun kinderen op straat hangen, dus brengen ze hen naar het weeshuis. De meeste kinderen gaan in het weekend naar huis.
05 augustus 2006, Colima
Gisteravond werden Nori’s vooroordelen over mannen (weer eens) hopeloos bevestigd. We gaan met Patty (een medewerkster van het weeshuis) naar de disco. We worden opgehaald door twee vrienden van haar, die van een feestje af komen en al aardig wat gedronken hebben. Maar ik denk dat het wel mee valt. Eenmaal in de disco kom ik onmiddellijk terug op mijn gedachte. Meteen voel ik twee handen op mijn heupen en worden we aan alle kanten betast door de twee leuke vrienden van Patty. Na een paar minuten krijgen we er zo de schijt van dat we hen duidelijk maken dat we daar ABSOLUUT niet van gediend zijn. Ook passen we de techniek ‘actief negeren’ toe. Ik moet zeggen dat dat bij jonge honden nog beter werkt dan bij deze twee hitsige, agressieve, Mexicaanse schepsels. Patty vindt het blijkbaak normaal, want zij doet er niets aan.
Nadat ze een uur geprobeerd hebben ons te versieren, raken ze gefrustreerd. Ik zeg dat ik dit werkelijk nog nooit heb meegemaakt. We blijven nog een half uur en gaan dan –lopend, met z’n tweeën- naar huis.
Uitspraak van de dag (we lopen terug naar huis):
Nori: “We zitten nog honderd keer liever in een conservatief katholiek weeshuis dan in de Mexicaanse peppermill.”
7 aug 2006, Colima (Nori)
Diana Trujilo, 12 jaar.
Vandaag is de eerste dag dat alle kinderen aanwezig zijn op het weeshuis. Diana van 12 heeft ons geholpen met het schoonmaken van het zwembad. Op het eerste gezicht leek ze niet echt spontaan, eerder chagrijnig. Ze had mooie roze kleren aan en een roze handtasje. Tijdens het schoonmaken zei ze niet veel, alleen: “Dat is al schoon!” toen ik een hoekje ging vegen. Later moesten we even wachten tot het vuile water wegliep. Ik vroeg haar hoe haar vakantie was. “ Bien”. Ze is met haar opa en oma en haar vader naar een paar dorpjes geweest. Haar moeder, die is in de hemel. Ze heeft twee kleine broertjes, Jose en Fernandez van 5 en 6. Die wonen ook in het weeshuis.
Diana lacht niet. Op mijn vraag of ze het leuk vindt in het weeshuis, zegt ze: “Nee.” Waarom niet? Ze krijgen zoveel standjes en bevelen. Ze vraagt ook aan mij of ik broertjes en zusjes heb, maar ze begrijpt niet dat die al zo oud zijn. “Heb je geen kleine?” (Ik denk: Jawel, dat zeg ik toch, mijn kleine zusje is 18.) Ze laat me haar elastiekje zien. Die is heel mooi, met 5 verschillende draadjes en glinstertjes erop. Haar oma heeft haar haren gekamd en het deed geen pijn. Ze wil weten in welke landen ik allemaal ben geweest. En of Frankrijk mooi is. En of Nederland mooi is, of we sneeuw hebben. Ik beaam dat en ze vraagt: “Elke dag?” Nee, alleen in de winter. “Met kerstmis?” “Ja, heel soms wel.”
Diana wil ook graag reizen. Ze heeft een vriendin in Japan, een Mexicaanse die getrouwd is met een Japanner. Ze is licenciada; afgestudeerd op de universiteit. Als Diana 15 is mag ze van haar vader op bezoek gaan.
Wat filosofie is snapt ze niet zo goed, psychologie wel. Ze zegt dat ze de kleur van mijn huid zo mooi vindt. Ik zeg dat ik de kleur van háár huid juist mooi vind. “En je haar, is dat geverfd?” “Nee, maar dat van Nina wel. Die heeft eigenlijk rood haar.”
“Mijn mama verfde haar haren ook altijd rood.”
“Was ze ziek, je moeder?”
“Ze was heel verdrietig.”
Ik vraag niet verder. Mijn hart breekt een beetje van dit stille meisje met haar trieste ogen.
8 aug 2006, Colima (Nori)
Uitspraak van de dag:
Ons schele peutertje komt langs. Nina: “Oooooooh, hij is zoo’n schatje! Ik weet alleen nooit in welk oog ik moet kijken.”
Victor Moreno, 10 jaar
Victor, lieve Victor, heeft zijn hele leven op straat geleefd en is sinds een paar maanden in het weeshuis. Hij heeft nooit een school vanbinnen gezien dus heeft geen idee van wat het begrip discipline inhoudt en kan niet lezen, schrijven of rekenen. Ook met praten heeft hij problemen: een beperkte woordenschat en onduidelijke uitspraak. Maar Victor heeft de breedste glimlach van het hele tehuis en een hartje van goud. Als hij snoepjes heeft, komt hij ons er ook een brengen. Het liefst van alles wil hij knuffelen. Als hij iets verkeerds doet, is dat alleen omdat hij niet begrijpt wat er van hem verwacht wordt. In het spelen met andere jongens is hij soms een beetje ruw en dan krijgt hij weer straf: staat hij met tranen in zijn ogen naar de andere jongens te kijken die wel in het zwembad mogen. Het is heel moeilijk om boos op Victor te zijn omdat hij zo lief is en het allemaal niet kwaad bedoelt, maar hij zal zich toch moeten gaan aanpassen aan de omgangsvormen die in het tehuis heersen.
Al vanaf het moment dat ik het tehuis binnenliep, naar hem glimlachte en hij naar mij, nog een beetje schuchter maar wel al echt zo open en oprecht, heeft hij een stukje van mijn hart veroverd. Veel taal heb je met Victor niet nodig: hij kan alles duidelijk maken met vragende blikken, gezichtsuitdrukkingen of grappige poses. Het liefst, het allerliefst, wil Victor tekenen. Dat is zijn verzamelnaam voor alles wat we samen doen: woordjes oefenen en rekenen met appels. Hij kan al VICTOR, NINA, NORI, CARLOS, ANA, CASA, SILLA, MESA, ARBOL, CAJA en AGUA en kan ook al optellen hoeveel appels we samen hebben. Maar als ik de zevenjarigen met elkaar hoor praten, die dus drie jaar jonger zijn maar veel meer woorden kennen en ook allang kunnen lezen, dan vraag ik me af of Victor zijn achterstand ooit in zal halen.
8 aug 2006, Colima (Nina)
Fact: We kijken tv. Op het nieuws van 22.30 uur zien we dat er een tornado is geweest in Puebla. Daar waar wij drie weken geleden waren.
Dialoog van de dag:
Er vliegt een beest naar binnen. Nori zegt dat het een libelle is. Ik vind van niet. Ik ben er bang voor, zoals ik wel voor meer beesten bang ben. Ik zeg: “Misschien is hij wel giftig”. Ik kruip bij Nori op het bed. Nori zegt: ”O en denk je dat ‘ie je hier dan niets zal doen?” Ik: “Nee, maar ik ben een mens. En mensen kruipen altijd bij elkaar in tijden van nood.” Nori: “Oja, bijvoorbeeld als er een libelle rondvliegt”.
9 augustus 2006, Colima (Nori)
Fact: Het ergste aan dit weeshuis is dat de meeste kinderen niet eens wees zijn. Hun ouders willen ze gewoon niet meer.
Fact: Nina Nita’s nieuwe bijnaam is Dynamita. Nori wordt ook wel Dora, Yuri, Lori, Nubi, en meer variaties met 4 letters genoemd.
Nou lieve mensen, dit was het weer voor deze keer.
Veel liefs van Nien en Noor
PS. Nog wat nieuwe fotootjes op groups.msn.com/norifotos!
Hier volgen de namen van de gelukkigen:
Laura-Jan Knegt, Fleur Jongepier, Maria Snoek en Menou Spauwen.
De speciale prijs (deze meneer mag óns trakteren op een avondje corona’s) gaat uit naar:
De Heer M. Nita.
Hieronder volgen de goede antwoorden:
1 Wat heeft Nori NIET gezegd?
A.“Sorry, dat aanrecht is goor, daar ga ik dus ècht niet op koken!”
B.“Zullen we gaan bungeejumpen?”
C.“Als ik m’n bikini maar aanhou, de rest boeit me niet.”
D.“Nee Nien, je bent niet dom. Je komt alleen dom over.”
GOEDE ANTWOORD: A. Nori is namelijk inderdaad niet zo netjes
2 Hoeveel knappe jongens heeft Nina al gezien?
A)0
B)2
C)7
D)Meer dan 10
GOEDE ANTWOORD: Het is B, maar ondertussen heeft ze toch nog wel wat exemplaren erbij geschoten.
3 Wie zit er aan de diarree?
A)Nori
B)Nina
C)Allebei
D)None of the above
GOEDE ANTWOORD: D. Ons afweersysteem is namelijk ijzersterk.
4 Welke uitspraak/uitspraken is/zijn waar?
1. Nina wordt zelfs zeeziek als ze alleen maar naar de golven kijkt.
2. Nina is gestopt met roken.
A) alleen 1
B) alleen 2
C) Allebei
D) Allebei niet
GOEDE ANTWOORD: C. 1: was een weggevertje. 2: geen weggevertje, maar die paar sigaretten die ze rookte per week weet Nina Nita toch achterwege te laten.
5 Wie eet èn drinkt het snelst?
A) Nori
B) Nina
C) precies gelijk
D) ligt eraan
GOEDE ANTWOORD: A. Nien kan er ook wel wat van, maar Noor is toch beduidend sneller.
6 Welke TWEE situaties hebben echt plaatsgevonden?
A) Nori zit `t zand uit haar bed te krabben, maar ze komt erachter dat het geen zin heeft omdat het aan haar benen plakt. Ze klaagt over dat het zo zweterig is en zit in haar string op het bed. De mensen lopen gewoon rond. Dat boeit haar niet.
B) Nina staat te zoenen met een Canadees, en van ellende steekt Nori maar een sigaret op.
C) Nori bestelt werkelijk ALLLES met pollo (kip): broodjes, tacos, tortillas, salade, tlayuda`s en zelfs pannenkoeken.
D) Op het strand moeten Nina en Nori de mannen van zich afslaan.
GOEDE ANTWOORDEN: A en C. Geen commentaar.
7 Nina en Nori hebben een tour geboekt en betaald. Wegens omstandigheden willen ze deze echter afgelasten. Nori is met de receptioniste in het Spaans aan het discussieren. De vrouw wil echter niet overgaan tot het retourneren van het geld. Wat gebeurt er nu?
A) Nori roept: “¡Tu puta!” en verspeelt daarmee alle kans die ze nog hadden.
B) Nina heeft tijdens de gehele discussie zitten broeden op een volzin in het Spaans, die ze er in 1 keer uitflapt. Met vereende krachten zorgen de meisjes er dan voor dat ze het geld terugkrijgen.
C) Nori merkt dat ze terrein verliest en wil bijna opgeven. Dan ziet ze het licht en spreekt zichzelf eens krachtig toe: “Kom op Noor, wees assertief!”. Ze raapt zichzelf bij elkaar, houdt voet bij stuk en krijgt het geld terug.
D) Nori en de receptioniste raken in een welles-nietesdiscussie die Nori dreigt te verliezen. Ontredderd draait ze zich om naar Nina en kreunt: “Wil jij alsjeblièft iets zeggen, in het Engels?” Nina zegt: “Listen, it`s not our fault you know”, waarbij ze de receptioniste indringend aankrijgt. Ze krijgt subiet en zonder nog èèn weerwoord het geld terug.
GOEDE ANTWOORD: D. De assertiviteitstraining is al geboekt ;)
8 Wat heeft Nina NIET gezegd?
A)\"Ik wil wel Spaans leren, maar ik kan geen actieve houding aannemen.\"
B)\"Noor, het is niet dat je een slecht mens bent, soms ben je gewoon heel erg bot.\"
C)\"Ik denk dat ik een hele goede moeder word.\"
D)\"Neh, ik wil geen Europese jongen.\"
GOEDE ANTWOORD: D. Natuurlijk.
-----------------------------------------------------------------------------------------
(Nina)
Ons verhaal is geëindigd in Morelia. Echter, een klein detail ben ik jullie toen vergeten te vertellen. Namelijk het feit dat ik mijn tasje met paspoort, pinpas, verzekeringsbewijs, rijbewijs etc was vergeten in Acapulco en dat ik erachter kwam toen we al in Morelia waren (ongeveer 1000 km verderop).
We hebben een enorme rit achter de rug van Acapulco naar Morelia, waarvoor we 9 uur in de bus gezeten hebben. We hebben eerste klas geboekt. De reis van Perto Escondido naar Acapulco was dat namelijk niet en dat was niet echt een succes. We zaten 9 uur in die bus. Het was er zo’n 40 graden, er was nauwelijks frisse lucht, we stopten amper om te eten of te plassen. Niet echt relaxt dus, dus we hebben besloten dat nooit meer te doen.
Eenmaal aangekomen in Morelia is alles volgens plan verlopen. We kunnen bijna niet geloven dat alles zo goed gaat.
We hoeven alleen nog een hostel te zoeken. We hebben er een gevonden in de lonely planet en wij gaan er van uit dat daar nog ruim plaats zal zijn. We komen aan bij het hostel en natuurlijk zit deze helemaal vol. De drie hostels daarna zitten ook vol. Daar staan we dan met onze zware tassen. Van ellende stappen we in een taxi, die ons naar een hostel wat verder weg brengt. Ook vol. Ik denk: dit kan nog wel even duren. De moed begint me langzaam in de schoenen te zakken. We spreken af dat zelfs 1 bed al goed is. Ondertussen rijden we nog steeds in de taxi. Opeens zie ik een hostel en roep ‘stop!’. Nori springt eruit en vraagt wanhopig aan de jongen van het hostel: ‘Heeft u nog een bed?’ De jongen kijkt haar verbaasd en niet helemaal begrijpend aan. Hij zegt: ‘Ja’. Noor: ‘Twee?’ - ‘Ja’. Noor rent weer terug naar de taxi om mij het verheugende nieuws te verkondigen. Het hostel is pas drie dagen open, heeft buiten ons geen klanten, is pico bello is orde en we worden bediend alsof we prinsessen zijn.
Uiteindelijk komt alles goed.
Maar dan, het moment supreme: Nori legt haar tasje met passen onder haar matras. Ik zie dat en roep ’Neeeeeee!’ Dit is het moment waarop ik tot de vreselijke ontdekking kom dat ik mijn tasje in Acapulco heb laten liggen, onder mijn matras. Ik denk: ‘O, wat ben ik toch een achterlijke’ en ‘Jezus, wat nu’. Noor denkt ongeveer hetzelfde.
We besluiten rustig na te denken om tot een oplossing te komen. Michel, de jongen van het hostel, helpt ons en zegt dat we het consulaat van Acapulco moeten contacteren. Zo gezegd zo gedaan. Na heel veel bellen met onverschillige en ontzettend domme Mexicanen en mailen met het consulaat hebben we alles geregeld en worden mijn passen opgestuurd naar het weeshuis in Colima.
29 juli 2006, Patzcuaro. Uitspraak van de dag
We zitten op een bootje. Naast Nori zit een jongetje de hele tijd te bewegen. Nori sist tegen Nina: ‘Okee jongetje, het is beter voor ons ALLEBEI als jij NU ophoudt met mij de hele tijd aan te stoten’.
29 juli 2006, Patzcuaro. 2e uitspraak van de dag
We zitten nog steeds op het bootje. Nina: ‘Okee jongens, het is voor ons ALLE VIER beter als jullie NU ophouden met naar ons te staren’.
30 juli 2006. We zitten op het station in Morelia en gaan naar het weeshuis in Colima.
Fact: Wij kunnen veel beter opvoeden dan alle Mexicaanse moeders. Wat zij namelijk doen is eerst slaan of aan de haren trekken, daarna troosten, daarna negeren en daarna weer slaan. Nee, dan wij. Wij weten precies hoe het moet. Consequent blijven: of de hele tijd slaan, of de hele tijd negeren.
Fact: Wij hebben opvoeding theoretisch helemaal onder controle. Zoals wij theoretisch wel meer onder controle hebben.
Nori zit gefascineerd naar haar flesje water te kijken. Ze zegt: ‘hallo’ en dat het toch een hele vreemde substantie is. Nina zegt ja inderdaad en dat de hele wereld ervan afhankelijk is. Twee minuten later zitten ze in zichzelf te knijpen, op zoek naar die 80% water.
31 juli 2006 dialoog van de dag
Nori: “Zeg, ken jij kinderliedjes?”
Nina: “Nee, ik HAAT kinderliedjes.”
Eerste week in het weeshuis: (Nori)
Op 1 augustus komen we om 4 uur ’s ochtends aan in Colima. We worden opgehaald door onze Nederlandse begeleider, Ferry en zijn Chileense vrouw Ana. Het zijn erg lieve mensen. We zijn heel moe en de eerste dag slapen we vooral. Deze eerste week zijn de meeste kinderen nog op vakantie, dus krijgen wij de tijd om de boel te verkennen en een beetje te wennen aan het klimaat (dat is echter nog steeds niet gelukt: wij houden namelijk niet zo van sauna’s). Er zijn drie jongens, die helemaal geen familie hebben waar ze bij terecht kunnen en die ook niet door pleeggezinnen zijn opgenomen. We besluiten om hen maar een beetje bezig te houden. Victor van 10 is een ontzettend lief ex-straatschoffie, Carlos een bijdehante maar sympathieke puber van 16 en Toño noemen wij ook wel ‘de schaduw’, omdat hij de gave heeft om zichzelf onzichtbaar te maken. Hij verdwijnt steeds in het niets (‘een beetje schuw’) en we hebben dus ook nog geen woord met hem gewisseld.
8 augustus 2006, Colima (Nina)
De meeste kinderen hebben nog ouders of in ieder geval familie waarbij ze terecht kunnen in de vakantie. Van de 90 kinderen zijn er maar drie die nergens naar toe kunnen. Dit had ik niet verwacht. Ik dacht dat ze allen zoals Carlos, Victor en Toño zouden zijn. Ik vraag me af wat erger is: of helemaal geen ouders, of wél ouders, maar ouders die je niet willen. Natuurlijk zijn er ook ouders die gewoon niet voor hun kinderen kùnnen zorgen. Vaak zijn dat alleenstaande ouders die veel moeten werken. Zij willen niet dat hun kinderen op straat hangen, dus brengen ze hen naar het weeshuis. De meeste kinderen gaan in het weekend naar huis.
05 augustus 2006, Colima
Gisteravond werden Nori’s vooroordelen over mannen (weer eens) hopeloos bevestigd. We gaan met Patty (een medewerkster van het weeshuis) naar de disco. We worden opgehaald door twee vrienden van haar, die van een feestje af komen en al aardig wat gedronken hebben. Maar ik denk dat het wel mee valt. Eenmaal in de disco kom ik onmiddellijk terug op mijn gedachte. Meteen voel ik twee handen op mijn heupen en worden we aan alle kanten betast door de twee leuke vrienden van Patty. Na een paar minuten krijgen we er zo de schijt van dat we hen duidelijk maken dat we daar ABSOLUUT niet van gediend zijn. Ook passen we de techniek ‘actief negeren’ toe. Ik moet zeggen dat dat bij jonge honden nog beter werkt dan bij deze twee hitsige, agressieve, Mexicaanse schepsels. Patty vindt het blijkbaak normaal, want zij doet er niets aan.
Nadat ze een uur geprobeerd hebben ons te versieren, raken ze gefrustreerd. Ik zeg dat ik dit werkelijk nog nooit heb meegemaakt. We blijven nog een half uur en gaan dan –lopend, met z’n tweeën- naar huis.
Uitspraak van de dag (we lopen terug naar huis):
Nori: “We zitten nog honderd keer liever in een conservatief katholiek weeshuis dan in de Mexicaanse peppermill.”
7 aug 2006, Colima (Nori)
Diana Trujilo, 12 jaar.
Vandaag is de eerste dag dat alle kinderen aanwezig zijn op het weeshuis. Diana van 12 heeft ons geholpen met het schoonmaken van het zwembad. Op het eerste gezicht leek ze niet echt spontaan, eerder chagrijnig. Ze had mooie roze kleren aan en een roze handtasje. Tijdens het schoonmaken zei ze niet veel, alleen: “Dat is al schoon!” toen ik een hoekje ging vegen. Later moesten we even wachten tot het vuile water wegliep. Ik vroeg haar hoe haar vakantie was. “ Bien”. Ze is met haar opa en oma en haar vader naar een paar dorpjes geweest. Haar moeder, die is in de hemel. Ze heeft twee kleine broertjes, Jose en Fernandez van 5 en 6. Die wonen ook in het weeshuis.
Diana lacht niet. Op mijn vraag of ze het leuk vindt in het weeshuis, zegt ze: “Nee.” Waarom niet? Ze krijgen zoveel standjes en bevelen. Ze vraagt ook aan mij of ik broertjes en zusjes heb, maar ze begrijpt niet dat die al zo oud zijn. “Heb je geen kleine?” (Ik denk: Jawel, dat zeg ik toch, mijn kleine zusje is 18.) Ze laat me haar elastiekje zien. Die is heel mooi, met 5 verschillende draadjes en glinstertjes erop. Haar oma heeft haar haren gekamd en het deed geen pijn. Ze wil weten in welke landen ik allemaal ben geweest. En of Frankrijk mooi is. En of Nederland mooi is, of we sneeuw hebben. Ik beaam dat en ze vraagt: “Elke dag?” Nee, alleen in de winter. “Met kerstmis?” “Ja, heel soms wel.”
Diana wil ook graag reizen. Ze heeft een vriendin in Japan, een Mexicaanse die getrouwd is met een Japanner. Ze is licenciada; afgestudeerd op de universiteit. Als Diana 15 is mag ze van haar vader op bezoek gaan.
Wat filosofie is snapt ze niet zo goed, psychologie wel. Ze zegt dat ze de kleur van mijn huid zo mooi vindt. Ik zeg dat ik de kleur van háár huid juist mooi vind. “En je haar, is dat geverfd?” “Nee, maar dat van Nina wel. Die heeft eigenlijk rood haar.”
“Mijn mama verfde haar haren ook altijd rood.”
“Was ze ziek, je moeder?”
“Ze was heel verdrietig.”
Ik vraag niet verder. Mijn hart breekt een beetje van dit stille meisje met haar trieste ogen.
8 aug 2006, Colima (Nori)
Uitspraak van de dag:
Ons schele peutertje komt langs. Nina: “Oooooooh, hij is zoo’n schatje! Ik weet alleen nooit in welk oog ik moet kijken.”
Victor Moreno, 10 jaar
Victor, lieve Victor, heeft zijn hele leven op straat geleefd en is sinds een paar maanden in het weeshuis. Hij heeft nooit een school vanbinnen gezien dus heeft geen idee van wat het begrip discipline inhoudt en kan niet lezen, schrijven of rekenen. Ook met praten heeft hij problemen: een beperkte woordenschat en onduidelijke uitspraak. Maar Victor heeft de breedste glimlach van het hele tehuis en een hartje van goud. Als hij snoepjes heeft, komt hij ons er ook een brengen. Het liefst van alles wil hij knuffelen. Als hij iets verkeerds doet, is dat alleen omdat hij niet begrijpt wat er van hem verwacht wordt. In het spelen met andere jongens is hij soms een beetje ruw en dan krijgt hij weer straf: staat hij met tranen in zijn ogen naar de andere jongens te kijken die wel in het zwembad mogen. Het is heel moeilijk om boos op Victor te zijn omdat hij zo lief is en het allemaal niet kwaad bedoelt, maar hij zal zich toch moeten gaan aanpassen aan de omgangsvormen die in het tehuis heersen.
Al vanaf het moment dat ik het tehuis binnenliep, naar hem glimlachte en hij naar mij, nog een beetje schuchter maar wel al echt zo open en oprecht, heeft hij een stukje van mijn hart veroverd. Veel taal heb je met Victor niet nodig: hij kan alles duidelijk maken met vragende blikken, gezichtsuitdrukkingen of grappige poses. Het liefst, het allerliefst, wil Victor tekenen. Dat is zijn verzamelnaam voor alles wat we samen doen: woordjes oefenen en rekenen met appels. Hij kan al VICTOR, NINA, NORI, CARLOS, ANA, CASA, SILLA, MESA, ARBOL, CAJA en AGUA en kan ook al optellen hoeveel appels we samen hebben. Maar als ik de zevenjarigen met elkaar hoor praten, die dus drie jaar jonger zijn maar veel meer woorden kennen en ook allang kunnen lezen, dan vraag ik me af of Victor zijn achterstand ooit in zal halen.
8 aug 2006, Colima (Nina)
Fact: We kijken tv. Op het nieuws van 22.30 uur zien we dat er een tornado is geweest in Puebla. Daar waar wij drie weken geleden waren.
Dialoog van de dag:
Er vliegt een beest naar binnen. Nori zegt dat het een libelle is. Ik vind van niet. Ik ben er bang voor, zoals ik wel voor meer beesten bang ben. Ik zeg: “Misschien is hij wel giftig”. Ik kruip bij Nori op het bed. Nori zegt: ”O en denk je dat ‘ie je hier dan niets zal doen?” Ik: “Nee, maar ik ben een mens. En mensen kruipen altijd bij elkaar in tijden van nood.” Nori: “Oja, bijvoorbeeld als er een libelle rondvliegt”.
9 augustus 2006, Colima (Nori)
Fact: Het ergste aan dit weeshuis is dat de meeste kinderen niet eens wees zijn. Hun ouders willen ze gewoon niet meer.
Fact: Nina Nita’s nieuwe bijnaam is Dynamita. Nori wordt ook wel Dora, Yuri, Lori, Nubi, en meer variaties met 4 letters genoemd.
Nou lieve mensen, dit was het weer voor deze keer.
Veel liefs van Nien en Noor
PS. Nog wat nieuwe fotootjes op groups.msn.com/norifotos!
-
10 Augustus 2006 - 20:25
Laura-Jan Knegt:
Jeeeeej ik wist wel dat ik goed was:D -
10 Augustus 2006 - 22:25
Fleur:
joehoee, Corona\'s! Met jullie! =)
Fijn weer wat te lezen, mooie en tegelijk toch ook trieste verhalen. Zo\'n meisje als Diana zou mijn ogen ook zeker nat maken...
Ik schrok even van al je papieren kwijt, dat is vaak wel het ergste wat je kan gebeuren op wereldreis. Ben blij dat het met een sisser is afgelopen!
En de mannen zijn daar dus nog erger dan hier? Dan wordt Nederland weer een piece of cake, meiden!
Enneh, Nina: waarschijnlijk het oog dat jou aankijkt! ;)
Dag lieffies, tot de volgende, thx voor de prijs! :D
PS: Nori je plant leeft nog hoor, en ik ga morgen achter je boek van Bert aan en schiet desnoods wel voor, no problemo. -
10 Augustus 2006 - 22:28
Fleur, Schon Wieder:
correctie: boek is foetsie, Nienke zal het wel gefixed hebben! -
11 Augustus 2006 - 10:24
Mutti:
had ik nou toch maar meegedaan met de quiz! Dan had ik gewonnen ^_^ allé dan maar met een coronaatje vieren als je weer thuis komt. Heb trouwens ook een recept gevonden van kip in chocoladesaus, maar of het net zo lekker is als die van Maria moeten we afwachten.
XXXXX -
11 Augustus 2006 - 16:04
De Heer M.Nita:
Allereerst proficiat met mijn prijs. Het valt me alleen tegen dat jullie dan weer op mijn kosten gaan zitten hijsen. Maar alla, het gaat om de eer nietwaar.
Verder ook een welgemeend proficiat aan de overige 4 gelukkige winnaars.
Ik lees in jullie verslag dat Nina haar papieren had achtergelaten. Nou zeg, da\'s me ook wat.Ik heb al veel medegemaakt maar dit slaat alles. Wij hebben vroeger als band de halve wereld rondgereisd maar nog nooit is iemand zijn papieren vergeten Ik moet er wel bij zeggen dat er alleen heren in de band zaten, waarmede ik alleen maar wil aangeven dat we minder bagage bij ons hadden. Dingen als dag- en nachtcreme, eyeliner aftersun en god mag weten wat voor spullen sleepten wij natuurlijk niet met ons mee.Wanneer we ergens vertrokken checkten we 4 dingen: PAPIEREN, geld, tandenborstel en gitaar.
Ik vind jullie analyse van de Mexicaanse opvoeding erg interessant.
Vooral het gedeelte waar jullie vaststellen dat jullie eigen methode meer zoden aan de dijk zet.Ofwel de hele tijd slaan, ofwel de hele tijd negeren. Ik vind het een fascinerende ontwikkeling,
alleen jammer dat we dat met jullie niet al gedaan hebben.
In de hoop dat ik mijn prijs niet verspeeld heb groet ik jullie van harte vanuit een steenkoud Holland
Bovengetekende
-
11 Augustus 2006 - 23:16
Noor:
Lieve mutti, jij mag mij alllltijd trakteren op corona\'s hoor! Maar ja, inderdaad jammer dat je niet mee hebt gedaan. Laura-Jan, we prikken snel een datum! Tapas erbij lijkt me een goed idee :)
Fleurke, gelukkig dat mn plant nog leeft, ben erg aan hem gehecht! En Nienke heeft inderdaad mn boek al terug gebracht, dus ik hoop dat alle dreigmails van de bibliotheek nu ophouden.
Dhr M Nita: ik check ook steeds mijn gitaar, maar ben hem waarschijnlijk al ergens vergeten. En ik wil nu met jullie allen als getuigen voor eens en altijd recht zetten dat NINA de vergeetachtige van het stel is en niet ik. Bedankt.
Vanavond gaan we naar een Mexicaanse bar. Ik vrees dat het weer een koude kermis zal worden voor deze overtuigde lesbo...
Veel liefs!!! Noor -
12 Augustus 2006 - 19:20
Nien:
Over de bar gister: koude kermis ook voor deze overtuigde hetero. Geen bar gezien. Na drie uur rondjes rijden in een auto vroeg ik van ellende dan maar of ze ons thuis konden afzetten.
De Heer M. Nita: wij zijn geboren trekkers: geen dagcreme, geen nachtcreme, geen eyeliner.
Toch vervelend voor de andere leden van de band dat jij geen schone sokken mee op reis nam.
Nog een fascinerende analyse: Opvoeding bepaalt de mate van zorgzaamheid, oftewel het 'aan dingen denken'. Wat dus wil zeggen dat het eigenlijk jouw schuld is dat ik mijn papieren vergeten was.
Noor: ik ben misschien vergeetachtiger, maar wel nog steeds assertiever.
Mutti: ik kan nog steeds niet geloven dat dat lekker is, kip in chocoladesaus. Maar goed, ik kom het dan wel een keer proberen.
Fleur: ik ga dat eens proberen, dat oog.
Winnaars: we prikken snel een datum! :)
x nien
-
14 Augustus 2006 - 18:21
Lot:
Lieve Nientje, ook al valt het qua \"lekker vleesgehalte\" tegen daar, ik ben echt wel superjaloers op jullie reisje en (ok ik geef het toe) op jullie schrijftalent. Dikke zoen!
P.S. Freddy en ik zijn gisteren \"meubeltjes\" gaan kopen bij Ikea :-p. -
17 Augustus 2006 - 11:30
Thea:
Haa meiden! wat leuk allemaal en aangrijpend en grappig en ontroerend en fijn om te lezen...etc. En wat een schat aan ervaringen doen jullie daar op ! Heel goed. Marion , een vriendin , heeft een jaar in Oaxaca gewoond en met straat kinderen gewerkt, samen met haar man, maar alweer meer dan 10 jaar geleden... heel veel plezier nog en succes met jullie goede werk. Nog wat spelletjes: zakdoek leggen, stoeprandje, beeldje trekken, floeptikkertje etc. Had maar gezegd had je een pakket meegekregen met spellen etc. Groetjes en tot ziens Thea. -
18 Augustus 2006 - 10:07
Anna:
Hay nien en noor! Hoe is het? Ik hoop goed. Hier thuis is ook alles goed.
Het is hier nu 12 uur en ik ben me er eens goed voor gaan zitten en heb alles nog een keertje gelezen. Ik vind alle verhalen zo mooi. Pfieuw bij die verhaaltjes over die kindjes moet ik toch wel een traantje weg pinken! Sommige dingen zijn echt pijnlijk. Ik ben ook zo'n softie soms:) Maar dat zal iedereen wel hebben denk ik. Ik wist niet dat jullie zo'n goed contact hadden met de kinderen. Heel goed. Wat een avonturen allemaal. Ik mis jullie wel heel erg.. maar ja tis nog maar een paar daagjes! Als jullie opgehaald worden ben ik in maastricht bezig met de inkom.. maar ik denk dat ik dan even tussendoor naar huis kom hoor! Want ik wil jullie graag weer zien. Tot snel!En heel veel plezier nog de laatste dagen! Kusssss -
18 Augustus 2006 - 10:10
Anna (nog Eens:P):
Ow ja enn ik wil een band oprichten... Gwyn speelt eletrische gitaar en phil bas en nori drumt en jij ook gitaar en iedereen die wilt zingt .. en ik zing ook:) Dat lijkt me serieus echt helemaal te gek. -
18 Augustus 2006 - 19:24
Robin:
Hallo Dames en mede lezers, wat een vermakelijke teksten. Ik denk dat jullie nu, dichter dan voorheen in jullie reis, in de Mexiaanse cultuur en samenleving zitten. Interessante belevenis voor de filosoof, de psycholoog en vooral twee jonge vrouwen.
Bedankt voor jullie verhalen en nog veel plezier met elkaar en de \"kinderen\". -
20 Augustus 2006 - 08:09
Merel:
Hoi Nienennoor ;) wat een luxe om in een nieuw geopend hostel te verblijven, terwijl de rest er nog niet van afweet :D
Het lijkt me echt machtig mooi wat jullie doen. Zo in contact komen met een andere cultuur, wat je op \'vakantie\' nevernooit zo zult beleven. Ben ook blij dat jullie \'t delen op deze site, ik geniet echt van \'t lezen! :P -
20 Augustus 2006 - 16:56
Hanny:
Hé gekke meiden! Ik ben zó trots op jullie lef zeg! Verder nog ha ha ha ha ha ha, hi hi, haaaaa haaaa haaa, hi ha ha hi, hi hi hiiiiiiii...., ha ha ha ha en... in je string??? Kind toch! :-)
Heel veel liefs en hopelijk nog veel dikke pret! Hanny -
20 Augustus 2006 - 17:04
Lot:
Al zolang geleden... Ik verveel me dood en kom elke dag eens kijken of jullie nog geen nieuws gepost hebben ;-).
Toedels, Lottie xxx -
20 Augustus 2006 - 17:34
Noor:
Ha lieve Annie, ik weet dat je je grote zus erg mist, maar ik breng haar snel weer terug hoor! En over de band: count me in! Maarre, dat speelt wat moeilijk gitaar als Gwyn in Paris zit toch??
Robin: inderdaad, we hebben Mexico van wat dichterbij ervaren in het weeshuis. Leuk dat je nog steeds meeleest en we gaan snel onze afspraak inhalen.
Lieve tante Hanny!! Ik zat alleen maar op bed hoor, liep niet zo rond ;) En hopelijk ook tot heel snel.
We zitten nu in Guadalajara, nog een miljoenenstad maar iets beter te behappen dan Mex City. Nog maar een paar daagjes! Dan gaan we onze papa´s en mama´s en zusjes en mn vriendinnetje knuffelen ipv allemaal weeskindertjes. Voor die tijd zullen we hopelijk nog een laatste verhaaltje online zetten. Dat hebben jullie trouwe lezers wel verdiend!
Veel liefs, Noor -
20 Augustus 2006 - 18:52
Nori:
PS: Lot, goed plan om naar Nederland te komen. Ik heb al tegen Nina gezegd dat ik die datum vrij zal houden! En bedankt dat je elke dag onze site checkt, want we willen 4000 pageviews halen en dankzij jou komen we al flink in de buurt! ;) -
21 Augustus 2006 - 07:54
Hanny:
Time flies, but at least you did have A LOT OF FUN !
En het leuke van weggaan vind ik altijd het terugkomen.
Tot gauw xxx
Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
